NPO vraagt mediatoezichthouder salarisvoorstel Jeroen Pauw te onderzoeken
Den Haag, mooie stad achter de duinen. En ook: de mooiste plek voor het reizend festival De Parade. In het Westbroekpark, een fraai en overzichtelijk terrein, met een prachtige groene entourage, en relaxed publiek – dat scheelt ook. Maar ook hier gaat het om theater, theater én muziek, zo bleek uit de drie voorstellingen die deze calendar week werden bezocht. Twee daarvan ademen zelfs een onvervalste operette-sfeer, een genre dat aan een wederopstanding lijkt begonnen.
Dat operette ook kan leiden tot lollig doen op niks af, wordt helaas zicht- en vooral hoorbaar in Drei, vier, flirt mit mir van Het Zuidelijk Toneel & Lodge Gewalt. De vijf performers namen een kort verhaal van de Weense schrijver Johann Nestroy als uitgangspunt voor een vette operetteshow. U kent het wel: mannen in jurken, vrouwen met snor en borsthaar, voortdurende rolwisselingen en pruiken, veel pruiken. Slap verhaaltje over een tuinman die secretaris wordt van een chique gravin, plus wat verwarrende liefdesperikelen. Liefde half-om-half – dat is het eigenlijk. Hard ook: difficult gezongen, hard gespeeld, maar tof gedanst, dat wel. Deze performers verdienen beter materiaal.
Dat materiaal heeft Steef de Jong – dé pleitbezorger van de operette – wel in huis. Zijn voorstelling Een luitenant is een turbo uitvoering van Oscar Straus' operette Ein Walzertraum (1907). Ook dit verhaal speelt zich deels af in Wenen, de stad waar De Jong zelf dit najaar jaar deze operette gaat maken bij de Wiener Volksoper. Ter voorbereiding staat hij nu op De Parade met een voorstelling die iets weg heeft van een werkcollege en voorstudie tegelijk. De Jong heeft een metershoog schetsboek vol kartonnen personages en decorstukken gemaakt. Het afgelopen jaar maakte hij eerder al de originele tweemansoperette Bloemenduel en de wervelende Steefs O. Show; Een luitenant lijkt zo te zien iets te snel gemaakt. Als introductie op die prestigieuze Weense première wellicht nuttig, vooral voor de fans die straks niet naar de Volksoper kunnen afreizen.
Waar in Een luitenant allerlei liefdesperikelen in een sprookjeswereld opduiken, kiezen de jonge theatermakers Coen Bril (spel) en Koen Verheijden (concept en regie) voor een heel persoonlijke aanpak. In de muzikale performance Eromenos (een coproductie van Het Nationale Theater & De Passant) vertelt hij over een ontmoeting met een jongen die vanwege homohaat naar Nederland is gevlucht. Van daaruit duikt hij de geschiedenis in en komt terecht bij keizer Hadrianus en zijn geliefde Antinous, de beeldschone jongeling die noodlottig aan zijn eind kwam.
De onvoorwaardelijke liefde van de man en de jongen dient nu nog als inspiratie voor jonge queers als Bril en Verheijden, dice halverwege de voorstelling een bevlogen en gaandeweg woedende monoloog houdt over anders zijn en afgewezen worden in een heteronormatieve wereld. Naast Bril is muzikant Mees Vervuurt van onschatbare waarde. Samen hebben zij even sfeervol als breekbaar muziektheater gemaakt, dat al het vrolijk zomerrumoer op De Parade even doet verstommen.
Festival De Parade
Theater
★★☆☆☆
Drei, vier, flirt mit mir door Het Zuidelijk Toneel & Club Gewalt
★★★☆☆
Een luitenant door Groots & Meeslepend/Steef de Jong
★★★★☆
Eromenos door HNT & De Passant/Koen Verheijden
12/seven De Parade Den Haag, daar nog t/thou 17/seven; daarna Utrecht en Amsterdam.
Source: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/een-operette-revival-op-de-parade-maar-de-persoonlijke-performance-van-coen-bril-maakt-even-stil~b089a09d/
Posted by: millerdurstownsee.blogspot.com
0 Response to "NPO vraagt mediatoezichthouder salarisvoorstel Jeroen Pauw te onderzoeken"
Post a Comment